‘De Facultaire Gezamenlijke Vergadering was voor mij een reden om me kandidaat te stellen voor de FSRL. Op de publieke tribune maakte ik kennis met de gang van zaken en dacht ‘hier wil ik deel van uit maken’. Het taalgebruik en de omgang van de leden onderling fascineerden me. Het werd mij duidelijk dat de leden hart hebben voor het onderwijs en zich daar vol passie voor inzetten.
Zelf was ik al drie jaar vergaderingen van de opleidingscommissie Duits gewend. Kenmerkend voor Duits waren die klein maar fijn, in een mengelmoes van Duits en Nederlands. Het werd tijd voor de volgende stap…
Ondanks dat de FGV een formele opzet heeft, weerhoudt dit de leden er niet van scherp en kritisch te zijn. Voor mij is de FGV een fascinerend spel van woorden dat voor en tijdens de vergadering wordt gespeeld. Dit begint al bij het doorspitten van de stukken. Als FSRL overleggen we van te voren wat onze standpunten zijn en hoe we deze kunnen verwoorden. Het echte spel van woorden begint pas op vrijdagmiddag. Daar kijk ik telkens met bewondering naar de onderdeelcommissie; naar collega’s die al langer in de medezeggenschap zitten en die werkelijk ontzettend scherp zijn. Ze vullen elkaar feilloos aan en verdedigen tegelijk hun eigen standpunten. Ze weten alles in een mooie, maar scherpe inhoud te verpakken. Zelf leer ik dit jaar de spelregels in de FSRL. Een actieve doorgewinterde speler ben ik nog niet, maar door te observeren geniet ik er nu al van.
Door alle veranderingen rondom het onderwijs zal het voor de FSRL niet meevallen opvolgers te vinden. Ik denk echter dat er genoeg studenten zijn die ook kennis willen maken met deze vorm van medezeggenschap. Het spel dat begint met een pakA4-tjes met gele voorkant en eindigt met een hamerslag van de voorzitter. We moeten ze uiteraard alleen nog zien te vinden…’
