Afgelopen woensdag vond Rector on Tour plaats voor de faculteiten Letteren en Filosofie, Theologie en Religiewetenschappen. Hier een verslag.
Het is woensdagmiddag 14 november en rector Bas Kortmann brengt een bezoek aan de Faculteit der Letteren en de Faculteit der Filosofie, Theologie en Religiewetenschappen. Voor alle studenten aan deze faculteiten is het dé gelegenheid om eens te horen wat de rector nu precies vindt, maar vooral om ook zelf een geluid te laten horen. Dit is mogelijk aan de hand van een aantal actuele stellingen.
Arbeidsmarkt oriëntatie als vast onderdeel in het curriculum wordt als eerste besproken. Bijna iedereen is het ermee eens dat studenten behoefte hebben aan ondersteuning bij het oriënteren op de arbeidsmarkt. Op dit moment is niet overal de oriëntatie op dezelfde manier onderdeel van de opleiding of op dezelfde manier ingevuld, maar Kortmann ziet het liefst dat alumni ‘uit het veld’ hun verhaal komen doen bij de studenten. Ook ziet hij graag dat de oriëntatie als een rode draad door opleidingen heen loopt, ondanks de kritiek van enkele aanwezigen op het verplichte karakter hiervan: “Een opleiding probeert het beste aanbod voor studenten te verzorgen. Een verplicht onderdeel arbeidsmarktoriëntatie is hier blijkbaar inherent aan en moet zeker niet als een last worden ervaren.”.
Het volgende discussiepunt is de onderwijsintensivering. Is dit een vorm van verschoolsing of een daadwerkelijke bijdrage aan studierendement? Onder de studenten heerst verdeeldheid. Sommigen geven aan opgezadeld te worden met zogenaamde ‘ophokuren’, waarin de extra colleges niets bijdragen aan het studieprogramma. Andere aanwezigen blijken door de aanwezigheidsplicht moeilijkheden te hebben met het combineren van studie en werk of een actief studentenleven.
Kortmann veegt beide argumenten tegen de intensivering van tafel: “Op de bètafaculteit wordt pas intensief onderwijs gegeven en daar hoort men nooit klachten over ‘verschoolsing’.” De rector snijdt een gevoelig onderwerp aan: de lage studierendementen bij de opleiding Filosofie. Naar aanleiding van deze resultaten bleek dat ook studenten vragen naar maatregelen om de rendementen te verhogen. Beter en intensiever onderwijs zou hierop het antwoord zijn. Voor opmerkingen over de invulling van de extra college-uren verwijst de rector door naar de opleidingscommissies.
En hoe zit het met combineren van studie met werk of activiteiten van verenigingen? Kortmann geeft het voorbeeld van twee wedstrijdroeisters van Phocas die hij onlangs sprak: door een strakke planning te hanteren en prioriteiten te stellen, weten zij hun studie Geneeskunde prima te combineren met het roeien. Een voorbeeld voor allen?
Dan het afschaffen van opleidingen met een instroom van minder dan 15 studenten. Een onderwerp dat op de betreffende faculteiten zeker relevant is: onlangs werd de studie Islam & Arabisch geschrapt en deels ondergebracht bij opleiding Religiewetenschappen. Aanwezige studenten stemmen veelal tegen het afschaffen en ook Kortmann is het hier niet mee eens. Hij onderstreept het belang van de verweving van onderwijs en onderzoek en ook de maatschappelijke verantwoordelijkheid om opleidingen toch aan te blijven bieden.
Het laatste pijnpunt dat wordt besproken is de verhoging van de prijzen van de restauratieve voorzieningen op de campus. Zou uitbesteding van deze voorzieningen leiden tot een aanbod dat goedkoper en van meer kwaliteit is?
De rector deelt de studenten onmiddellijk mee dat dit helaas niet het geval is: de kosten blijven hetzelfde, door hoge huurprijzen en personeelskosten.
Het College van Bestuur kan ook niet langer de restaurants van het universiteitsterrein subsidiëren, zoals dat voorheen wel gebeurde. Er moet bezuinigd worden en onderzoek en onderwijs moeten worden ontzien. Dan wordt er al gauw gespaard op de extra voorzieningen van de campus. De oplossing? Kortmann vindt de prijzen ook uit de pan rijzen en adviseert de studenten zijn eigen tactiek: neem je eigen broodje mee en spaar zo je geld. “De beste manier om lagere prijzen af te dwingen, is niks meer af te nemen.”
Uiteindelijk krijgen de studenten de kans om vragen te stellen aan de heer Kortmann. Kortmann deelt met aanwezigen een beknopte levensgeschiedenis en legt uit hoe hij het liefst meer geld zou willen steken in beurzen, bestemd voor internationalisering en het leenstelsel. Uiteindelijk maakt hij graag nogmaals gebruik van de gelegenheid om zijn onvrede over het regeerakkoord te uiten, maar vooral om nog eens te benadrukken hoe goed onze universiteit het eigenlijk doet in de onderwijs- én onderzoekswereld. “De universiteit doet het gewoon hartstikke goed. Draag dit uit en wees er trots op!”
