In deze rubriek op NU!Medezeggenschap wordt iedere week een week beschreven uit het bestaan van één van de USR-leden. Deze week: Mark Buck.
Zondag
Iedere schrijver is op zoek naar originele invalshoeken. Dat helpt om een verhaal wat leesbaarder te maken voor de liefhebber. Het was mede daarom dat ik mijn ‘week van…’ op zondag wilde laten beginnen. Maar helaas: in weerwil van een zoektocht in heel Nijmegen naar spannende, of op zijn minst opschrijvenswaardige feiten leidde de zondag mij enkel naar de Albert Heijn en het studeerkamertje in het appartement van mij en mijn geliefde. Zoals vriend Van Rosmalen vorige week al schreef: tentamentijd is komkommertijd.Maandag
Hier komt dan eindelijk het moment waarop u als rechtgeaarde medezeggenschapsliefhebber heeft zitten wachten: de voorbereidende GV uit de januaricyclus! Helaas, persoonlijke omstandigheden doen me de vergadering missen. Via de telefoon word ik op de hoogte gehouden. De begroting staat op de agenda, en dat nodigt uit tot… Ach wel, het etentje na de evaluatie van afgelopen week was in ieder geval gezellig, herinnert iemand me fijntjes.Dinsdag
Een van mijn beste vrienden loopt momenteel stage op de Nederlandse ambassade in Washington DC, en dus is mijn ochtend niet geheel tot mijn ongenoegen gevuld met een What’s App-reeks over de ongelofelijke awesomeness van het Inaugural Ball voor Barack Obama waar meneer die avond ook nog eens heeft mogen vertoeven. Na een studeerdagje spoed ik mij richting de bestuursvergadering van CHECK, de koepel voor alle culturele en charitatieve verenigingen die het studentenleven rijk is. Zoals altijd eten we samen, bespreken we het leven en tussendoor vindt er een prima vergadering plaats. Na afloop van deze vergadering wordt onze bestuurskamer in de Villa Van Schaeck aan kant gemaakt voor een gezellige CHECK-ledenborrel.Woensdag
Op de website van ANS verscheen afgelopen maandag een column die de Dalai Lama nog zwaarmoedig zou maken. Maar vrees niet, want in deze tijden van crisis, schijnt er nog altijd een persoon te zijn, en die persoon heet HANS. Na een vermakelijke ochtend op de USR-kamer en twee keer raden weet ik wie erachter zit, en belooft het alleszins een gezellig dagje te worden. Dat heet, als ik geen tentamen zou hebben. Na een uur lever in om 19.30 uur mijn papieren in en race naar het Stadhuis, waar ‘mijn’ CDA-gemeenteraadsfractie vergadert. Een zware maar korte vergadering wordt afgesloten in het café van mijn reeds eerder genoemde geliefde, Stadscafé TouT.Donderdag
Een dag die volledig aan studie is gewijd, het bestaat nog. Of eerder, de studie en het reeds voornoemde café van mijn vriendin. Zelfs op dagen dat de tijd geen einde lijkt te kennen amuseer ik me prima.Vrijdag
Weer meld ik me op de USR-kamer, weer laat ik mijn spullen er achter en dwaal over de campus om uiteindelijk terecht te komen bij: een cursus ‘mensen iets leren’. Dit omdat ik in de komende periode medestudenten (en mezelf) als student-assistent iets mag leren over Binnenlands Bestuur. Ik laat een traan om een wonderschone column van trouwe vriend en CHECK-voorzitter Niek Janssen en stel de immer accurate secretaris der USR gerust dat dit stukje spoedig in zijn inbox verschijnt. Hierna weer studeren, daarna weer het café. Ik reken mezelf tot de liefhebbers van zo’n stramien en verheug me op…Zaterdag
De dag waarop de laatste premier die mijn partij (voorlopig) leverde het inmiddels al driemaal genoemde café zal bezoeken voor een College Tour. Daarna stap ik in de auto richting het zonnige zuiden, om even bij mijn familie te zijn. De ‘week van’ eindelijk ten einde.
